ورزش شناور ماندن و حرکت، درون آب است. شنا کردن به معنی حرکت انسان، حیوانات بدون هر گونه کمک خارجی درون آب می‌باشد. آموختن شنا، علاوه بر تقویت جسم، در مواقع اضطراری و افتادن ناگهانی درون آب، زندگی انسان را نجات خواهد داد. بسیاری از حیوانات، هنگام تولد و به طور غریزی، قادر به شنا کردن هستند؛ اما انسان باید شنا کردن را یاد بگیرد.

یادگیرندگان شنا، تمرین‌های خود را اغلب در استخرهای کم عمق و کناره دریاها شروع می‌کنند. آنها ابتدا شناور ماندن روی آب و سپس حرکت‌های پا را می‌آموزند و در پایان حرکت‌های دست را نیز یاد خواهند گرفت. برای شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصلیشان، به انعطاف‌پذیری مطلوبی نیاز دارند.

شناگران تازه کار باید چگونگی حرکت‌های هماهنگ دست با نفس کشیدن را تمرین کنند. شناگران، معمولاً یک یا چند شنا می‌آموزند.

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.

مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می‌افتادند یا حتی پیش تر شنا می‌آموختند. نشانه‌هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروفیونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی‌ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته می‌شود که در سدهٔ یکم پیش از میلاد گایوس ماسناس رایزن سیاسی سزار آگوست رومی، نخستیناستخر آب گرم را ساخت.

برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سده‌های میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری‌های مسری می‌دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله‌ای برای درمان استفاده می‌شود. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزشدر میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیایعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین» لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه‌ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه‌ای بریتانیا بود. فدراسیون‌های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند.

تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است و به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.

در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض.این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.

اولین شناگر مردی که شنای ۱۰۰ متر کرال سینه را زیر یک دقیقه شنا کرد، جانی ویسمولر آمریکایی بود. وی این مسافت را در۵۸ ثانیه و۶ دهم ثانیه در سال‌۱۹۲۲ شنا کرد. اولین زنی که این مسافت را زیر یک دقیقه شنا کرد داون فریزر است. او در سال ۱۹۶۲، ۱۰۰ متر کرال سینه را در ۵۹ ثانیه و ۹ دهم ثانیه پیمود

موفقترین قهرمان مرد المپیک تمامی ادوار شنا (مایکل فلپس) آمریکایی است. این شناگر در المپیک ۲۰۰۸ پکن صاحب ۸ مدال طلا شد. در میان زنان (کریستین اتو) با کسب ۶ مدال طلا در المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۴ مدال طلا در رشته‌های انفرادی و ۲ مدال طلا در مسابقات تیمی، پرافتخارترین زن شناگر می‌باشد.

یک دسته از بیماری های انسان، بیماری های روانی است که مربوط به کارکرد مغز می باشد و در خیلی از موارد علت اصلی آن ها مشخص نیست .

نابراین با نا مشخص بودن علل این بیماری ها ، درمان آن ها نیز با مشکل روبروست. یکی از روش های درمانی که امروز تاکید میشود؛ نقش ورزش ، خصوصاً ورزش مفرح شنا در پیشگیری و درمان بیماری های روان می باشد.
آمادگی جسمانی به خصوص در افراد روانی، که از اجتماع کناره گرفته و فعالیت جسمانی خاصی ندارند، بسیار پایین است. تحقیقات امروز نشان می دهد که داشتن آمادگی جسمی بر بهبود بیماری های روانی تاثیر قابل توجهی دارد. فعالیت عضلانی در فشار های عاطفی موجب می شود مقداری از واکنش فیزیولوژیكی ناشی از هیجان، از بین برود .
اضطراب یا سایر هیجان های شدید، باعث می شود بدن دستخوش تغییراتی شود که مقدمه عمل است، از جمله این تغییرات، کاتکل آمین ریلیز( آزاد شدن زیاد هورمون های سیستم اعصاب سمپاتیك و پارا سمپاتیك ، مثل آدرنالین و استیل کولین) ، افزایش جریان خون و اختلال در جریان ترشحات معده است؛ پس به دنبال هیجان ممکن است اختلال عملکرد بعضی از ارگان ها مثل نفخ و ناراحتی معده و یا اختلال در جریان خون مغز و هورمون های سیستم اتونوم ایجاد گردد؛ اما اگر در پی هیجان های شدید، فعالیت بدنی انجام شود ، هورمون های ناشی از هیجان صرف انجام فعالیت بدنی می شود . بنابراین در این راه مصرف شده و کمتر باعث آسیب روان می شوند.
مشخص شده بسیاری از ناراحتی های روانی از فشار های هیجانی مکرر در افراد استرسی ایجاد می شود که با فعالیت بدنی منظم و مفرح از جمله شنا ، می توان جلوی این آسیب های روانی ناشی از هیجانات را گرفت .
نتیجه: به افراد استرسی توصیه می شود به دنبال هر هیجان یا استرس ورزش مداوم، پرتحرک و مفرح از جمله شنا، داشته باشند تا بدین ترتیب ، افزایش هورمون های فیزیولوژیك بدن، ناشی از استرس، در فعالیت عضلانی مصرف شود و آسیب بر روان آن فرد بگذارد. البته یکی از مشكلات اینگونه افراد، بی میلی آن ها به فعالیت بدنی است که در این مورد نقش یک مربی تربیت بدنی دقیق و متعهد به کار در وادار کردن آن ها به ورزش و ایجاد انگیزه بسیار حائز اهمیت است .

به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مدیكال نیوز، تحقیقات اخیر دانشمندان دانشگاه كارولینای جنوبی نشان می‌دهد: افرادی كه به شناكردن رو می‌آورند، درمقایسه با افرادی كه پیاده‌روی یا دویدن را برای فعالیت بدنی خود انتخاب می‌كنند، پنجاه درصد كمتر دچار مرگ و میر ناشی از بیماریهای مختلف از جمله بیماریهای قلبی و عروقی می‌شوند.
 
دانشمندان براین باورند، شناكردن با توجه به مزایای چشمگیری كه در بدن به جا می‌گذارد، جایگزین بسیار مناسبی برای فعالیتهای بدنی سنتی همچون پیاده‌روی یا دویدن است.

در ادامه روشهای جلوگیری از بیماریهای ناشی از شنا رو براتون گذاشتم

در شنا، بدن با آب در تماس است و بنابر‌این در معرض آلودگی است. آلودگی ممکن است در اثر تماس آب با محیط مانند هوا، باد، باران و یا به وسیله‌ی شناگران ایجاد شود. در رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و دریا نیز ممکن است آب آلوده باشد. فاضلاب، فضولات حیوانی، زباله‌ها و مواد شیمیایی و صنعتی ممکن است در این آبها وجود داشته باشند. در چند سال گذشته افزایش در میزان عفونت و بیماریهای عفونی در استخرها روی داده است. متاسفانه جلوگیری از ورود باکتریها و ویروسها به استخر امکانپذیر نیست. مخصوصاً در استخرهایی که تعداد زیادی شناگر دارد میزان آلودگی بیشتر است.

افراد بیمار یا کسانی که در حال بهبودی هستند، باید از شنا کردن اجتناب کنند.

اما بسیاری از افراد چنین کاری نمی‌کنند. افراد سالم نیز آب را آلوده می‌کنند. قسمتهای تحتانی تنه در هر فردی، حاوی مقادیر کمی‌از مواد مدفوعی است که در تماس با آب وارد آب می‌شود. به همین دلیل افراد باید پیش از ورود به آب، این قسمتها را با آب و صابون به خوبی بشویند.

بیماریهایی که از طریق آب آلوده ی استخر منتقل می‌شوند شامل این موارد هستند:
اسهال، اسهال خونی، وبا، تیفوئید، هپاتیت A، ژیاردیا، کریپتوسپوریدیوم، سالمونلا، شیگلا، عفونتها و التهاب در پوست، چشم گوش، بیماریهای تنفسی و…

عوامل بیماریزا از طریق بلع آب، تماس با چشم، بینی، دستگاه تنفسی و … ممکن است وارد شوند. اسهال یکی از بیماریهایی است که ابتلا به آن در حال افزایش است. در اثر بلع آب انواع بیماریهای اسهالی ممکن است روی دهند. شناگران نسبت به کسانی که شنا نمی‌کنند بیشتر دچار عفونتهای چشم، گوش و پوست می‌شوند. علت این رویداد بالا بودن میزان باکتریها و ویروسها در استخر است.

مگر کلر عوامل بیماریزا را از بین نمی‌برد؟

اگرچه کلر بسیاری از عوامل بیماریزا را از بین می‌برد اما این کار به زمان نیاز دارد. عواملی هستند که حتی تا چند روز زنده می‌مانند. برخی از ویروسها و باکتریها می‌توانند در مقابل کلر مقاومت کنند. برای از بین رفتن برخی دیگر نیز مدت زمان زیادی مورد نیاز است. به همین دلیل تمایل به ضد عفونی کننده‌های جایگزین کلر که اثر بیشتر و سریعتری داشته باشند رو به افزایش است. اینها نشان می‌دهند که بدون کمک شما در رعایت برخی نکات، بیماریها می‌توانند منتشر شوند.

برای جلوگیری از بیماری، رفتارهای سالم در شنا برای سلامت شما و افراد دیگر لازم است.

عموماً تصور می‌شود که بالا بودن دمای آب ممکن است برخی عوامل بیماریزا را از بین ببرد. اما در دمای بالا، کلر موجود در آب سریعتر از بین می‌رود و بی اثر می‌شود. در استخر‌های روباز به علت اشعه‌ی فرابنفش و گرما و در استخرهای سرپوشیده به علت آلودگی بالا و تعداد زیاد شناگران میزان موثر کلر به سرعت پایین می‌آید.

چرا از کلر بیشتری استفاده نمی‌شود؟

بسیاری از استخرها به دلیل پیشگیری از بیماری، از کلر زیادی استفاده می‌کنند. اما این مسئله نیز خطراتی برای سلامتی ایجاد می‌کند وبه هر قیمتی باید از آن اجتناب شود. مواد ضد عفونی کننده‌ی معدنی نیز هستند که می‌توانند میزان کلر مصرفی را تا ۷۵% کاهش دهند و محیط سالمتری فراهم کنند. ضد عفونی موثر می‌تواند باکتریهای مضر، ویروسها و جلبکها را از بین ببرد. عناصری مانند مس و نقره نیز می‌توانند به عنوان عوامل ضد باکتری و ضد ویروسی عمل کنند. تنفس بخارات مربوط به کلر و مواد ضد عفونی کننده نیز، می‌تواند منجر به بروز تنگی نفس یا آسم شناگران مخصوصاً در کودکان خردسال شود. در مواردی از مواد ضد عفونی کننده‌ی مناسب استفاده نمی‌شود. حتی ممکن است برخی از این بخارات، مشکلات کلیوی، کبدی، سیستم عصبی مرکزی ایجاد کنند و حتی درمواردی احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهند. جذب نسبی کلر از پوست، تحریک و سوزش چشم و بینی، مشکلات معده و کم خونی ممکن است در اثر وجود Cl2 ، ClO2 یا کلرامین روی دهد.

پیشگیری از بیماری در شناگران :

احتمال ابتلا به اسهال با شنا در آبی که به خوبی ضد عفونی و نگهداری می‌شود، کم است. در بیشتر موارد علت بیماری این است که افراد، آب را به عنوان منبع احتمالی بیماری به حساب نمی‌آورند. اگر افراد به این موضوع واقف باشند بیشتر مراقب خواهند بود. برای لذت بردن از شنا و پیشگیری از ابتلا به بیماری موارد زیر را انجام دهید:

* قبل از ورود به آب کاملا پوست بدن را پاک کنید و بشوئید.

* اگر مبتلا به اسهال هستید حتی اگر در حال حاضر مشکلی ندارید به هیچ وجه وارد آب نشوید.

* از مواد آرایشی استفاده نکنید. چون علاوه بر آلوده کردن آب، واکنش یونهای کلر و ترکیبات ضد عفونی کننده با ترکیبات مختلف آرایشی موجب آسیب به پوست شما می‌شود. بعد از اتمام شنا و دوش گرفتن از نرم کننده مناسب و ضد آفتابها استفاده کنید و موها را با شامپوی مناسب و یا نرم کننده به خوبی شستشو دهید.

توصیه برای والدین:

* پیش از شنا و نیز هرچند وقت یکبار در طی شنا کردن کودک را به دستشویی ببرید.

* در صورتی که لباس کودک آلوده شد از تعویض لباس و شستشو در نزدیکی آب اکیداً خودداری کنید.

* پیش از شنا پوست و خصوصاً قسمتهایی تحتانی بدن کودک را به خوبی با آب و صابون بشویید.

* همیشه از کودک، مقابل چشمان خود، مراقبت کنید. به خاطر داشته باشید که کودکان ممکن است بدون هیچ سر و صدایی غرق شوند.

* به کودک اجازه‌ی جویدن آدامس یا خوردن خوراکی را ندهید. مصرف خوراکی هنگام شنا یا بازی ممکن است منجر به خفگی گردد.